Van TM naar Big Pine Creek Campground
Verslag
Vandaag gaan we de gekte tegemoet; Las Vegas. Nu mooi nog even tijd voor wat terugblikken. Ik zit hier op een bankje, in de kou, met m’n rug in de zon. De Big Pine Kreek raast op een meter of twintig hier vandaan. Het raast omdat er veel regen is gevallen in dit gebied. Wij hebben gisteren dan ook hele stukken in de regen gereden. Dat had ik niet verwacht. Gek toch, dat we deze middag waarschijnlijk met veertig graden zullen verlangen naar de temperatuur van Yosemite en Big Pine.
Afijn, terugblikken had ik beloofd. Ik heb hier geen enkel bereik op de mobiel, dus weet ik niet wat ik inmiddels al heb geschreven. Dus begin ik maar bij Santa Nella. We gingen zaterdag vanaf de kust onderweg, in de mist. Yosemite was de bestemming, maar dat is te ver rijden in een dag, we hadden Mariposa in de planning, door diverse redenen kwamen we niet verder dan Santa Nella. Ka en de kinderen deden boodschappen bij de Walmart, terwijl ik de kaart er nog eens bij pakte. Het was al aardig in de middag en doorrijden naar Mariposa zou nog zo’n twee uur extra beteken. We zouden dan ronde zessen aankomen en hadden erg veel gereden. Op de kaart had ik een RV-park gezien, “family owned”, en erg schoon (dat vermelden ze op de website specifiek). Wat schoon is en wat niet zal ook wel cultureel bepaald zijn, ik heb schoner gezien zal ik maar zeggen. —De buren zijn inmiddels ook wakker en maken een ochtend vuur, ik zit dus ineens in de rook— De wc’s en douches waren op slot, met een codeslot. Blijkbaar hadden ze last gehad van ‘niet camping-gasten’ die daar kwamen plassen. De plek was overigens prima hoor, geen klagen. Onze RV is van alle gemakken voorzien, dat maakt je wat minder afhankelijk van het camping sanitair.
Ook opvallend, het waaide enorm, de camper ging er behoorlijk heen-en-weer. Rond een uur of negen, hoorden we plots een hard gekraak, het duurde wel een seconde of tien. Bij de ingang van het park was een enorme tak van de boom gevallen. Blijkbaar waaide het hier harder dan normaal.
Vanuit Santa Nella hadden we nu Yosemite in het vizier. De weg ging over een diversiteit van landschappen. Stenen met bomen, stenen zonder bomen, bomen zonder stenen, rotsen met stenen en natuurlijk rotsen zonder stenen. Kleuren grijs, bruin, goud, groen. Toen werd het saai, totdat we vlakbij het park kwamen. Jeeeetje, wat werd dat ineens een imposant gebeuren. Het begon nog leuker te worden nadat we via het tolpoortjes het park inreden. Twee enorme rotsblokken lagen op de weg, met een keurig uitgehakt stuk waardoor we, met camper en al, eronderdoor konden. Dat is nog eens een binnenkomer. Maar die Amerikanen hadden nog meer voor ons in petto, rotsen die kaarsrecht omhoog gingen, bomen met een enorme lengte, riviertjes die het glasheldere water zigzaggend langs de bergen naar beneden leidden. Veel oh’s en ah’s dus. We reden langs de weg die ons twee dagen later naar de Tioga route moest leiden, maar deze zat dicht. Een aantal brandweer voertuigen en zelfs een helikopter was druk bezig. Road closed stond er op een groot bord. De route was tot aan het eind afgesloten in verband met bosbranden.
Ka en de kinderen hebben van alles over Yosemite geschreven, ik zal er nog wat foto’s bij plaatsen.
Vandaag zijn we aan gekomen in Big Pine. Als je dacht dat Yosemite rustig is, dan ken je Big Pine nog niet. Rustig getik op het dak, een riviertje vlakbij… Wat wil je nog meer? IN DE RIVIER SPRINGEN NATUURLIJK!!! Koud maar ook lekker verfrissend na een dag in de camper. Morgen maar Las Vegas, ik heb er nu al zin in!!! Alleen moet ik nog een paar jaartjes wachten voordat ik de casino’s in mag…
.
Vanuit Yosemite konden wij doorsteken naar de Tioga route, maar die zat dus dicht. Enige mogelijkheid: omrijden. Deze ‘detour’ was slechts een kleine drie uur omrijden. Ach, zo kom je nog eens ergens. Onderweg kwamen we nog diverse brandweereenheden tegen en helikopters vlogen af en aan. Ze daalden tot vlak boven het water, zogen zich vol en gingen dan weer brandje blussen. Best een spectaculair gezicht.
Eenmaal weer in Yosemite maakten we gelijk al weer een stop, Jeroen en Astrid zouden hier op de campground staan. Een hele aardige meneer heeft voor ons een hele stapel papier doorgekeken, op zoek naar hen. Zowel bij de Cor.. als bij de Heik.. werden zij niet gevonden. Misschien hebben zij hun route aangepast vanwege de branden. Branden zijn overigens heel normaal in Yosemite. Er zijn op dit moment zo’n vijfentwintig brandhaarden, die worden allemaal onder controle gehouden. Toen we op Tioga road reden, kwamen we door hele stukken verbrand bos. Deze stukken zijn niet dit jaar, maar eerder geweest. Op een moment zagen we aan de zuidkant van de weg grote rookpluimen, die veel bekijks trokken. Veel auto’s langs de weg met kijkers. Er stond zelfs een bord langs de weg met de tekst ‘Controlled fire, do not report’, zodat niet iedereen 911 ging bellen.
Ook Tulumno-dinges was prachtig… Zou je er ooit genoeg van krijgen? In de avond een kampvuur gestookt en van de sterren genoten.
Dag 9 – Big Pine route
een langere route maar als je van north pine naar june lake rijdt, en daar 1 nachtje staat (kijk even op yelp, yelp is de amerikaanse tripadvisor) en van daaruit een lange route (het is even niet anders vond ik zelf) naar circus circus, dan win je 2 nachten, en die zou ik dan gebruiken voor Zion ( of ergens anders), maar je hebt er vast al hoofdpijn van haha! big pine is trouwens super.
Wat een prachtige foto (die onderste). Moet dan aan de film denken van bijv. Brokeback Montain.
Over de bosbranden: stond vorige week een artikel in de krant, “Natuurbranden teisteren Californië, honderden mensen geëvacueerd”. Het artikel maakt melding van “een nieuwe brand zaterdag (26/7/14 jl.) opgelaaid in Yosemite National Park”. Geruststellende gedachte dat er toezicht is en jullie inmiddels verder zijn gekomen. (lees van achteren naar voren)